Ludo Gielen haalde als topmanager van Schoeller Allibert, de producent van herbruikbare verpakkingen, een investering van 15 miljoen euro naar België. ‘Ik strijd al 20 jaar tegen de wegwerpcultuur.’
Ludo Gielen haalde als topmanager van Schoeller Allibert, de producent van herbruikbare verpakkingen, een investering van 15 miljoen euro naar België. ‘Ik strijd al 20 jaar tegen de wegwerpcultuur.’
‘Een ongelooflijk beest, vind je niet?’, vraagt Gielen zonder een antwoord te verwachten. We staan in de gloednieuwe fabriek van Schoeller Allibert en kijken naar de grootste spuitgietmachine van de Benelux. ‘Matrijzen van 60 ton. Ik vind dat indrukwekkend om te zien.’PROFIEL
Om de twee minuten rolt er een grote plastic box uit, een alternatief voor de houten boxen waarin fruittelers appelen en peren stockeren in koelhuizen. ‘Eenvoudig te recycleren, beter stapelbaar en langer bruikbaar dan de houten exemplaren’, zegt Gielen. ‘Polen en Frankrijk zijn al helemaal omgeschakeld. In België en Nederland begint het nog maar. Nu staat hier één machine. Binnen drie jaar staan er vier.’ Op termijn biedt de fabriek werk aan zeventig mensen.
Gielen, de nummer van twee van de multinational met 2.000 werknemers wereldwijd, legde zelf 9 miljoen euro op tafel voor het gebouw. Schoeller Allibert nam 6 miljoen euro voor de machinerie voor zijn rekening. ‘Zo heb ik hen over de streep getrokken. Er zit nu een stukje DNA van mezelf in het bedrijf. Ik heb het wel moeten verdedigen. Men wilde de fabriek in Duitsland. Maar ik liet het niet los. Ik wou ze hier in de streek. Ik ben een doorzetter. Dat moet je ook zijn in onze sector.’
Plastic paletten
Twintig jaar geleden pionierde de Limburger al met lichtgewicht plastic paletten. ‘Al die bomen die gekapt worden voor houten palletten die niet zolang meegaan, hoe kan dat anders, vroeg ik me af. Met een businessplan op een A4’tje ben ik naar de bank gestapt voor 1 miljoen euro. En het lukte. Nochtans was sustainability toen nog een moeilijk woord. En het begrip circulaire economie bestond nog niet.’
Zijn bedrijf Basic industrial Plastic Pallets (BiPP) groeide als kool. In 2003 haalde het al 20 miljoen euro omzet en een winstmarge van meer dan 20 procent. ‘Een schone kmo’, zegt Gielen. Zijn ambities reikten verder, maar uitbreiden vergde zware investeringen. Gielen (amper 30 toen) verkocht BiPP aan wat nu Schoeller Allibert heet. Het bedrijf staat te boek als de uitvinder van de bierbak en draait door tal van overnames intussen 0,5 miljard euro omzet. Ik hoop nog een project te lanceren waarvan men later zegt: ‘Weet je nog? Die gast uit Leopoldsburg?’ ludo gielenChief Strategic officer schoeller allibert
De focus ligt op herbruikbare plastic verpakkingsproducten. Schoeller Allibert maakt onder meer de bierkratten van Jupiler, Heineken en Chimay. ‘In Frankrijk en het VK kennen ze dat niet. Daar zie je sixpacks in karton of met plastic ringetjes. Wegwerpmateriaal. Dan is een bak toch beter?’
Maar het bedrijf doet veel meer dan dat. Het maakt ook de kratjes waarin fruit en groenten worden uitgestald in de supermarkt, de Bebat-boxen voor lege batterijen, vouwboxen voor de tomatenpuree van Heinz of voor het transport van bumpers, spiegels of batterijen in de autosector.
Bierkrat als koelbox
Gielen is als chief strategic officer de rechterhand van de CEO. ‘Mijn opdracht? Het bedrijf binnen vijf jaar met nieuwe klanten en innovaties laten groeien van 500 naar 750 miljoen euro omzet.’
Met een bierkrat die tegelijk een koelbox is bijvoorbeeld. ‘Daar zijn we mee bezig. Pintjes blijven er 48 uur koel in’, zegt Gielen. ‘Een grote groeimarkt zijn bakken voor hypermoderne e-commercemagazijnen. Voor Puma hebben we 200.000 bakken geleverd. Een gelijkaardig project bij Walmart is op komst. Die bakken mogen niet deformeren. Magazijnen kunnen zich niet veroorloven dat een robot een halve seconde langer nodig heeft om iets op te pikken. Dan draait alles in de soep. Daarvoor hebben we dus een team van bijna 50 ingenieurs.’
Gielen wil ook een revolutie in de wereld van e-commerce in gang zetten. ‘De consument koopt een bak bier, drinkt die leeg en levert die weer in. Waarom is dat niet mogelijk in e-commerce? Nu gooien we massaal kartonverpakkingen weg. Die worden wel deels gerecycleerd, maar waarom geen stevige, plastic alternatieven die 15 jaar dienst kunnen doen? Wij hebben de prototypes daarvoor ontwikkeld, in alle maten.’
Hij vergelijkt het met Euro Pool, in 1992 opgericht om houten kistjes met groenten en fruit in de supermarkten te vervangen door plastic kratten. Een ingenieus logistiek systeem, waarbij veilinghuizen en retailers werden betrokken. ‘Waarom geen nieuwe pool opstarten, maar dan voor e-comverpakkingen?’
In Finland en de VS zijn de eerste projecten van start gegaan, zij het op kleine schaal. Zoiets op grote schaal van de grond krijgen, kost tientallen miljoenen, of meer. ‘Er zijn veel hordes te nemen. De grote jongens moeten meedoen: Bol.com, Zalando, Amazon, HelloFresh… Maar de eerste centen zullen niet van hen komen. Zij zijn bezig met het winnen van marktaandeel. Herbruikbare verpakkingen, daar hebben ze geen oren naar. En zolang de consument niet hard protesteert, zal dat zo blijven. Je moet een golf in gang krijgen. Maar ik geef het idee niet op. In de fruitsector zullen we met deze fabriek in Beringen onze erfenis nalaten. En ik hoop eens een gigaproject te lanceren waarvan de mensen later zeggen: ‘Weet je nog, die gast uit Leopoldsburg?’
